تکیه بر باد

روزگاری من و تو

                      عاشق هم بودیم

                                         در شبی مهتابی

                                                      تو برایم خواندی:

                                        نازنینم, عشق

                 تکیه کن بر دستام

و دگر هیچ مخور

             غم بی تکیه گهی

                                که منم تکیه گهت

                                             و بدان ای گل من

                     که پناهت مردی است

             که مثال کوه است

و چه آسان من خام

                باورت می کردم

                               و نمی دانستم

                                           تکیه کردن بر عشق

               تکیه بر قامت سست باد است...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: